ម្ជុលភូមិរបស់ចិនមានក្តីសង្ឃឹមលើវិស័យទេសចរណ៍បន្ទាប់ពីការធ្វើស្រែត្រូវបានហាមឃាត់

CHICHENG, Hebei - បុរសចំណាស់មិនដឹងអ្វីនៅពេលដែលជីដូនជីតារបស់គាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើស្រែនៅខេត្ត Hebei ខាងជើងនៃប្រទេសចិន។

CHICHENG, Hebei - បុរសចំណាស់មិនដឹងអ្វីនៅពេលដែលជីដូនជីតារបស់គាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើស្រែនៅខេត្ត Hebei ខាងជើងនៃប្រទេសចិន។

ប៉ុន្តែលោក Zhao Ziquan អាយុ ៦៤ ឆ្នាំជាអ្នករស់នៅក្នុងភូមិ Ciyingzi ក្នុងតំបន់ Chicheng អាចប្រាប់អ្នកបានច្បាស់នៅពេលគ្រួសាររបស់គាត់ឈប់ធ្វើស្រែ។ វាបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ នៅពេលដែលការកាន់កាប់នេះត្រូវបានហាមឃាត់នៅឆេងខេងពីបញ្ហាខ្វះខាតទឹក។

ឈីងឆេងគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ទឹកផឹកដ៏សំខាន់សម្រាប់ទីក្រុងរដ្ឋធានីដែលមានចម្ងាយប្រហែល ១៧០ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងប៉េកាំង។ ការហាមឃាត់នេះបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវបរិមាណនិងគុណភាពទឹកដែលមាននៅក្នុងឆេនឆេងដែលអនុញ្ញាតឱ្យក្រុងនេះបញ្ជូនទឹកបន្ថែម ២០ លានម៉ែត្រគូបក្នុងមួយឆ្នាំៗ។

ទោះយ៉ាងណាការហាមឃាត់នេះត្រូវបានចំណាយដោយមានដីស្រែជាង ៦.០០០ ហិកតាដែលមិនអាចប្រើបាន។ ចូវក៏ដូចជាកសិករក្នុងស្រុកដទៃទៀតដែរត្រូវតែព្យាយាមសម្របខ្លួន។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ ខ្ញុំមានដី ៧ មួយ (ប្រហែល ០៥ ហិកតា) ។ កាលពីមុនចូវអាចរកចំណូលបានដល់ទៅ ២.៣០០ យ័ន (៣៥៤ ដុល្លារ) ក្នុងមួយមូយពីការដាំនិងលក់ស្រូវ។ គាត់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យប្តូរទៅដាំពោតវិញដោយកាត់បន្ថយប្រាក់ចំណូលរបស់គាត់មកត្រឹមតែ ១៥០០ យ័នក្នុងមួយមួយប៉ុណ្ណោះ។

បញ្ហាបរិស្ថានក៏បានជះឥទ្ធិពលដល់កសិករក្នុងស្រុកផងដែរ។

លោកចាវបាននិយាយថា“ ឆេងខេងរងគ្រោះដោយគ្រោះរាំងស្ងួត ៩ ដងក្នុងចំណោម ១០ ឆ្នាំ។ ទោះយ៉ាងណាលោកបានបន្ថែមថាវានៅតែងាយស្រួលក្នុងការដាំដុះស្រូវសូម្បីតែក្នុងពេលគ្រោះរាំងស្ងួតក៏ដោយ។

លោក Zhao បានមានប្រសាសន៍ថា“ ស្រូវនៅតែអាចដុះលូតលាស់បានដរាបណាទន្លេ Heihe មិនស្ងួតទាំងស្រុង។

ម៉្យាងទៀតពោតគឺពិបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការលូតលាស់ក្នុងកំឡុងពេលស្ងួត។ លោកចូបានមានប្រសាសន៍ថា“ នៅឆ្នាំនេះទិន្នផលត្រូវបានកាត់បន្ថយពី ១០ ទៅ ២០ ភាគរយ។

រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់បានផ្តល់សំណងដល់កសិករក្នុងតំបន់ចាប់តាំងពីការហាមឃាត់ត្រូវបានអនុវត្តដែលផ្តល់ឱ្យកសិករម្នាក់ៗនូវប្រាក់ ៥៥០ យ័នក្នុងឆ្នាំនេះ។

លោក Zhao បាននិយាយថា“ រដ្ឋាភិបាលបានសន្យាថានឹងផ្តល់សំណងដល់យើងក្នុងរយៈពេល ៦ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីឆ្នាំ ២០០៦” ។ លោកបានបន្ថែមថាលោកនៅតែឆ្ងល់ថាតើលោកនឹងទទួលបានសំណងណាមួយនៅឆ្នាំក្រោយ។

ដើម្បីសំរេចគោលដៅនេះលោកចាវនិងអ្នកផ្សេងទៀតបានដាក់ក្តីសង្ឃឹមលើវិស័យទេសចរណ៍ដោយសង្ឃឹមថាឧស្សាហកម្មនេះអាចអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគេ។ ឈីឆេងមានឧទ្យានព្រៃឈើជាច្រើនរួមទាំងឧទ្យានជាតិហីឡុងសានដែលត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះតាមភ្នំហីឡុងសានក្បែរនោះ។

តំបន់នេះបានឃើញថាចំនួនភ្ញៀវទេសចររបស់ខ្លួនមានការកើនឡើងនៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះដោយចំនួនភ្ញៀវទេសចរកើនឡើងពី ៣៨០.០០០ នាក់ទៅ ៥០៨.០០០ នាក់ក្នុងចន្លោះឆ្នាំ ២០០៨ និង ២០១០

នៅក្នុងភូមិឡៅហ្ស៊ីហ្សីដែលមានទីតាំងនៅជើងភ្នំឃ្វូហួយអាយុ ៥៦ ឆ្នាំកំពុងមមាញឹកតុបតែងផ្ទះដោយសង្ឃឹមថានឹងបើកម៉ូតែលសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ បន្ទាប់ពីការហាមប្រាមធ្វើស្រែយើងត្រូវគិតរកវិធីផ្សេងដើម្បីរកប្រាក់” ។

លោកបាននិយាយថាសំណាងល្អការហាមឃាត់នេះបានជួយកែលម្អបរិដ្ឋានក្នុងតំបន់។

លោក Qiao បានមានប្រសាសន៍ថា“ ឥឡូវនេះកម្រិតទឹកបានឡើងខ្ពស់នៅក្នុងទន្លេហើយភ្នំកាន់តែមានពណ៌បៃតងយើងបានផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើវិស័យទេសចរណ៍” ។ លោកបន្តថាអ្នកភូមិគ្នីគ្នា ៧ នាក់ទៀតបានបើកម៉ូយដោយខ្លួនឯង។

លោកលីមីនប្រធានគណបក្សរបស់ឆេងឆេងបានប្តេជ្ញាធ្វើឱ្យឆេងហេងក្លាយជា“ តំបន់ទេសចរណ៍” ដែលមានគោលបំណងទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរមកពីទីក្រុងប៉េកាំងនិងតំបន់ផ្សេងទៀត។

លោក Zhang Yungang ប្រធានការិយាល័យទេសចរណ៍ឆេងឆេងបានមានប្រសាសន៍ថាលោកជឿជាក់ថាការអភិវឌ្ឍវិស័យទេសចរណ៍គឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អដើម្បីការពារបរិស្ថាននិងការពារធនធានទឹក។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ តាមរយៈការអភិវឌ្ឍវិស័យទេសចរណ៍ប្រជាជនក្នុងតំបន់អាចបង្កើនប្រាក់ចំណូលហើយនៅទីបំផុតបោះបង់ចោលការធ្វើកសិកម្មទាំងអស់គ្នា” ។

ទោះយ៉ាងណាលោកចាងបានសារភាពថាហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរបស់ឆេងហេងចាំបាច់ត្រូវកែលំអមុនពេលតំបន់នេះអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរបានកាន់តែច្រើន។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ យើងត្រូវការថវិកាបន្ថែមដើម្បីធ្វើ ឲ្យ ផ្លូវថ្នល់និងសណ្ឋាគារនៅ Chicheng” ។

ចាងបាននិយាយថាទេសភាពនៃតំបន់ជាច្រើននៅឆ្ងាយពីគ្នាទៅវិញទៅមកដែលធ្វើឱ្យវាមានការលំបាកសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរលោតពីតំបន់មួយទៅតំបន់មួយទៀត។

កាលពីឆ្នាំមុនឈីឆេងបានចំណាយថវិកាចំនួន ២ លានយ័នដើម្បីសាងសង់ផ្លូវតភ្ជាប់ឧទ្យានដីសើមនៅហ្វុងងិងនិងឧទ្យានជាតិហីឡុងសាន។ ផ្លូវល្បឿនលឿនពីឆេងឆេងទៅទីក្រុងប៉េកាំងនឹងកាត់បន្ថយចម្ងាយបើកបររវាងតំបន់ទាំងពីរដោយចម្ងាយជាង ៤០ គីឡូម៉ែត្របន្ទាប់ពីវាត្រូវបានបញ្ចប់។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅតែមិនមានផ្លូវដើម្បីនាំភ្ញៀវទេសចរទៅកាន់ភូមិរបស់ចូវ។

លោកបាននិយាយថា“ មនុស្សជាច្រើនរួមទាំងកូន ៗ របស់ខ្ញុំកំពុងធ្វើការនៅទីក្រុងប៉េកាំងប៉ុន្តែខ្ញុំចាស់ហើយខ្ញុំមិនចង់ចាកចេញពីផ្ទះទេ” ។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ ប្រសិនបើខ្ញុំគ្មានអ្វីផ្សេងត្រូវធ្វើហើយពួកគេនឹងលុបចោលប្រាក់សំណងរបស់យើងនៅឆ្នាំក្រោយខ្ញុំប្រហែលជាត្រូវវិលទៅរកការដាំដុះស្រូវវិញ” ។

អ្វី​ដែល​ត្រូវ​យក​ចេញ​ពី​អត្ថបទ​នេះ៖

  • លោក Zhang Yungang ប្រធានការិយាល័យទេសចរណ៍ឆេងឆេងបានមានប្រសាសន៍ថាលោកជឿជាក់ថាការអភិវឌ្ឍវិស័យទេសចរណ៍គឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អដើម្បីការពារបរិស្ថាននិងការពារធនធានទឹក។
  • នៅក្នុងភូមិឡៅហ្ស៊ីហ្សីដែលមានទីតាំងនៅជើងភ្នំឃ្វូហួយអាយុ ៥៦ ឆ្នាំកំពុងមមាញឹកតុបតែងផ្ទះដោយសង្ឃឹមថានឹងបើកម៉ូតែលសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ។
  • The ban improved the quantity and quality of water available in Chicheng, allowing the county to send an extra 20 million cubic meters of water each year.

<

អំពី​អ្នក​និពន្ធ

Linda Hohnholz

និពន្ធនាយកសម្រាប់ eTurboNews មានមូលដ្ឋាននៅក្នុង eTN HQ ។

ចែករំលែកទៅកាន់...